در سال‌های اخیر واژه‌های زیادی در زیست بوم فناوری کشور بوجود آمده است: مرکز نوآوری، کارخانه‌ی نوآوری، شتاب‌دهنده، پارکهای علم و فناوری و مراکز رشد و…. تمامی این سازو کارها بدنبال گسترش نوآوری و اقتصاد دانش بنیان می باشند. اهمیت رشد فناوری های نوین را نیز می توان حکم رئیس جدید قوه قضاییه (حجت الاسلام و المسلمین محسنی اژیه) توسط مقام معظم رهبری مشاهده نمود؛ که گسترش فناوری های نوین در دستگاه قضائی را مورد تایید قرار داده اند. به عنوان نمونه می توان به شفاف سازی و نظارت پذیری با گسترش سامانه های هوشمند، شناسایی متهم با استفاده از هویت ژنتیکی، استفاده از پابند الکترونیکی برای زندانیان و ابزارهای حد نگار در ثبت اسناد و … در قوه قضاییه اشاره نمود.

زیست بوم فناوری های نوین

کشور گسترده است و به همان میزان نیز مشکلاتش زیاد و منابع دولت برای شناسایی و حل آنها محدود می باشد. برای ایجاد زیست بوم فناوری های نوین در کشور باید توسط معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری به عنوان نیروی پیشران و عملیاتی این زیست بوم مورد توجه قرار گیرد. وزارت خانه ها و نهادهای دولتی نقش تنظیم گری و فراهم آوردن زیر ساخت ها را بر عهده دارند.

زیست بوم باید بتواند این موارد را حل کند:

• ایجاد روال هایی برای کشف مشکلات کشور (مراکز نوآوری)
• هدایت نهادهای تنظیم گر و زیرساخت ها در راستای مشکلات کشف شده
• تطبیق فناوری نوین به مشکلات (نانو، فناوری اطلاعات، علوم شناختی و…)
• ایجاد چرخه تربیت و جذب نیرو متخصص تا ایجاد بازار برای هر فناوری نوین
• تعامل با برخی از سازمان ها متولی از جمله سازمان تامین اجتماعی، دارایی و امور مالیاتی، وزارت کار، گمرک و … که مستقیما در همه مجموعه های ایجاد شده تاثیر گذار هستند